Boeken lezen is niet saai

Om jullie zin te geven in het nieuwe leesjaar, is hier nog eens het artikel over onze KJV-groep, dat in juni in de Metro-krant verscheen:

Bijna zesduizend juryleden van de Kinder- en Jeugdjury Vlaanderen (KJV) bekroonden tijdens een groot boekenfeest in de Brusselse BOZAR hun favoriete auteurs. Onder andere Leo Timmers, Sylvia Vanden Heede, Annelies Tock en Luc Descamps werden in de bloemetjes gezet. Overal in Vlaanderen komen kinderen bijeen in leesgroepen om te discussiëren over de boeken die ze net uit hebben.
KJV is een jury van kinderen en jongeren tussen vier en zestien jaar die echte boekenwurmen zijn. Ook in Schaarbeek, hartje Brussel, komen kinderen bijeen in leesgroepen om te discussiëren over de boeken die ze gelezen hebben. Als je hen vraagt of ze niet liever met de PlayStation spelen, dan hoor je al vlug ontkennende antwoorden. «Ik lees graag», bevestigt Ikram (14). «En via de leesgroepen leer ik zo andere boeken kennen die ik anders misschien nooit zou lezen.» Bijna maandelijks komen de kinderen samen om onder leiding van een vrijwilliger over boeken te praten. Jo Govaerts is een van hen. «Elk jaar maken volwassenen van de Stichting Lezen een voorselectie uit het ruime aanbod kinder- en jeugdboeken. De beste leespareltjes die Nederlandstalige auteurs dit jaar uit hun pen lieten vloeien, komen dan bij onze leesgroepen terecht.»De kinderen lezen jaarlijks acht tot tien boeken. «Van elk boek moeten we een leesverslag invullen en op het einde van de reeks maken we onze eigen top tien op», legt Birgit (10) uit. «En zo kan je wel zien of je het boek echt hebt gelezen», vult Ikram aan. Begeleidster Jo Govaerts beaamt dit. «Alleen als ze van elk boek een verslag hebben ingediend, telt hun stem. Dat is dan de kwaliteitsgarantie van de Kinder- en Jeugdjury. Maar we willen van dat verslag zeker geen huiswerk maken.» (lacht)De vrijwilligers die zo’n leesgroepje onder hun vleugels nemen, moeten zelf ook een echte boekenveelvraat zijn en de kinderen laten praten. «We proberen altijd een discussie op gang te trekken. Dit jaar waren er bijvoorbeeld wel serieuze, stevige boeken bij. Zo ging ‘Mijn zoute zoen’ over een meisje met mucoviscidose en ‘Dief’ over mensensmokkel. Bij de jongeren wordt het vaak op een lichte toon verteld, maar er zit nog een tweede bodem in het relaas», zegt Govaerts. «Sommige dingen begreep ik eerst niet, maar het hielp door er in groep over te spreken. Je kon dan ook de mening van anderen horen», besluit Ikram. «Het verhaal is heel belangrijk voor de kinderen. Maar we proberen aan de hand van een vragenlijst en discussies ook aandacht te geven aan de vorm. De inhoud wordt vaak nog eens benadrukt door de stijl. Bij het boek ‘In mijn kop staat alles op zijn hoofd’ moest je je echt concentreren om te kunnen volgen. Dat verhaal ging over een meisje met ADHD, dus het boek sprong echt in het rond, net zoals zij zelf», herinnert Govaerts zich.Kinderboeken moeten spannend zijn. Dat zegt Maité (10). «Ze mogen liefst geen open einde hebben, want dat is frustrerend. Het is ook vervelend als het een boek uit een serie is en dat de volgende delen nog niet zijn verschenen. Dan moet je veel te lang wachten op het vervolg...»Ook kinderen van onder de zes jaar kunnen lid worden van de KJV. Dan werken ze met tekeningen en lezen vrijwilligers de boeken voor. In Schaarbeek komen ook Franstalige tieners naar de leesgroepen om zo hun Nederlands te oefenen. En nee, lezen is niet alleen voor meisjes. Dat zegt ook Ygit (12). «Er zitten massa’s spannende boeken voor jongens tussen.»Ook kinderen die geen leesgroep in de buurt hebben, kunnen toch meelezen met hun leeftijdsgenoten. In deze moderne tijden kunnen ze dan via internet hun stem uitbrengen. «Het allerbelangrijkste is dat kinderen plezier hebben in het lezen. Zij beslissen welke boeken ze leuk vinden, niet de volwassenen», vat Jo Govaerts samen. 8 (al)